Kościół Zmartwychwstania Pańskiego w Pruchnej
Zachodnia część Parafii w Drogomyślu usytuowana w Pruchnej pierwotnie nazywana była Gminą cmentarną. Gmina cmentarna, składająca się z wielu rodzin zapragnęła wybudować na swoim cmentarzu kaplicę. Służyłaby ona początkowo do nabożeństw pogrzebowych. Na rysunku, który sporządził budowniczy można było odczytać datę 2 marca 1892 rok. Budowa kaplicy z wieżą i dzwonami miała miejsce w latach 1892 – 1893. W 1893 wykonano pierwszy, drewniany pawlacz. Uroczyste poświęcenie nastąpiło 17 września 1893 roku o godzinie 10:30. Z prośbą o poświęcenie starsi zboru zwrócili się do ks. superintendenta Theodora Haasego. W tymże roku Jan Łomozik przywiózł na wozie ołtarz. Gospodarz Marek użyczył zaprzęgu z parą koni, aby można było przywieźć obszerną, na biało polichromowaną mensę i nastawę ołtarza z obrazem przedstawiającym Zbawiciela wychodzącego z grobu w poranek zmartwychwstania.
Nie jest pewne skąd ołtarz ten pochodzi. Prawdopodobnie został wykonany na Zaolziu lub przez czeskiego artystę, ponieważ w inskrypcji nad obrazem „Jam jest zmartwychwstanie i żywot” litera „z” oznaczona jest charakterystycznym odwróconym daszkiem, znakiem typowym dla języka czeskiego. Nowy pawlacz w 1910 roku wykonał Paweł Hudziec – rolnik z Pruchnej. W 1923 roku w wieży zawieszono trzy stalowe dzwony, pochodzące z fabryki Wende w Niemczech.
Dnia 8 września 1928 roku podczas pamiątki założenia kaplicy cmentarnej została ogłoszona wiadomość o zebraniu. Ks. Józef Nierostek z Cieszyna i proboszcz parafii Drogomyśl ks. Jan Morcinek, którzy przedstawili potrzebę zrzeszenia młodzieży poza szkolnej oraz nadania jej obowiązków pracy organizacyjnej. Efektem tego spotkania było powołanie do życia Związku Polskiej Młodzieży Ewangelickiej w Pruchnej, który początkowo zrzeszał w swoich szeregach 30 członków. Głównymi organizatorami byli nauczyciel Paweł Brus oraz Maria Goszyk. Warto tutaj na chwile zatrzymać się przy postaci Pawła Brusa, który będąc ewangelickim nauczycielem i aktywnym działaczem w lokalnej parafii, nie tylko założył Związek Młodzieży Ewangelickiej, ale także stał się jego prezesem. To wydarzenie zainicjowało jego wieloletnią współpracę z młodzieżą pozaszkolną, pomijając wykonywany zawód nauczyciela. Był dyrygentem chóru i reżyserem teatru amatorskiego. Wygłaszał liczne pogadanki i wykłady, prowadził ożywione dyskusje z posłem Tadeuszem Regerem. Działał w Radzie Gminnej, Spółce Pastwiskowej i Spółdzielni Mleczarskiej, był twórcą Związku Rezerwistów. Jego wybitna postać zauważona i nagrodzona została w roku 1938 Srebrnym Krzyżem Zasługi za całokształt pracy zawodowej, społecznej i kulturalno – oświatowej.
Utworzona została sekcja chórowa i amatorska. Sekcja sceniczna organizowała występy u siebie jak i w sąsiednich wsiach. Wystawiano następujące sztuki: „Iste roki”, „Syn marnotrawny”, „Wesele Hanki”, „Pani wójtowa” czy „Ondraszek”. Przez pierwsze dwa lata dyrygentem chóru był Jan Samiec – nauczyciel z Zebrzydowic. Chór zaczął występować na nabożeństwach i wieczorkach, a dochody z imprez przeznaczono na tworzenie biblioteki. Kolejnym dyrygentem został prucheński nauczyciel Karol Pieczka, a po nim Rudolf Stryja z Kończyc Wielkich. Chór brał czynny udział w zjazdach młodzieżowych czy podczas akademii z okazji rocznic narodowych. Występował także na ślubach, pogrzebach członków chóru, no i oczywiście na nabożeństwach. Urządzano walne zebrania, gwiazdki, przedstawienia, wycieczki, a również imprezy dochodowe takie jak wieczorki, festyny lub zabawy karnawałowe.
W latach 1928 – 1939 do prucheńskich ewangelików docierały następujące czasopisma ewangelickie: „Poseł Ewangelicki”, „Ewangelicki Poseł Cieszyński”, „Głos Młodzieży Ewangelickiej” i „Przyjaciel ludu”.
W wyniku działań wojennych w 1945 roku podobnie jak wiele prucheńskich miejsc ucierpiała również ewangelicka kaplica (obecnie Kościół Zmartwychwstania Pańskiego). Podczas odbudowy postanowiono zbudować obszerny, lewostronnie wydłużony balkon, przez co zwiększono liczbę miejsc.
Z czasem kaplica cmentarna zaczęła pełnić regularnego miejsca spotkań ewangelików. 26 stycznia 1947 roku odbył się pierwszy po wojnie zjazd Związku Młodzieży Ewangelickiej w zniszczonej wsi Pruchna.
Również wtedy wystąpił chór, który wznowił swoją działalność. Początkowo chór znajdował się pod kierownictwem Pawła Błahuta, potem przejął go Henryk Pilich. Uroku chórzystom dodawały stroje śląskie, w których wszyscy występowali.
W 1952 roku uruchomiono placówkę przy kaplicy, w której zaczęły się odbywać szkółki niedzielne a swego czasu próby miał chór. Odbywały się tam też lekcje religii do 1990 roku.
Całkowitego odnowienia kaplicy dokonano w 1973 roku.
W czasie tego remontu zbudowano żelbetonowy chór oraz pomalowano wnętrze i dach. Projekt odmalowania wnętrza powierzono Biszorskiemu, z kolei odmalowaniem dachu zajął się Franciszek Oborny. Remont kaplicy miał być zakończony na 80 – tą rocznicę założenia. Za całość remontu, główną odpowiedzialną osobą był Józef Pierzchała. Rozpoczęto 31 lipca 1972 roku od rozbiórki starego, drewnianego pawlacza. 02.09.1972 betonowano stropy. W październiku prace na dany rok zakończono, a kolejne rozpoczęto w kwietniu od wykonania tynków pawlacza. W latach 1972 – 1980 zbudowano ogrodzenie wokół cmentarza, a także ułożono na nim chodniki z płyt. 1 sierpnia 1986 rozpoczęto prace przy budowie marowni na cmentarzu. Parafianie chętnie, bez jakiegokolwiek wynagrodzenia wzięli udział w odremontowaniu kaplicy. Za obrazem Zmartwychwstania Jezusa, w ołtarzu znajduje się notatka następującej treści: „ W roku 1987 rozpoczęto remont i przebudowę wnętrza kaplicy, począwszy od boazerii a skończywszy na balustradzie wokół ołtarza. Pracę wykonali radni: Gabryś Adolf, Habarta Romuald, Wacławik Alojzy, Macura Józef. Roboty Stolarskie wykonał stolarz z Międzyrzecza Batelt Adam. Pracę zakończono w lipcu 1990r”. Na początku lat dziewięćdziesiątych prucheńska część zboru została określona jako filiał parafii w Drogomyślu, reprezentowany przez kuratora i radę filiału.
1 kwietnia 1991 ówczesny biskup Kościoła Jan Szarek dokonał podniesienia kaplicy do rangi kościoła Zmartwychwstania Pańskiego. Do nazwy kościoła nawiązuje obraz na ołtarzu przedstawiający zmartwychwstanie Jezusa. W tym samym roku Kościół wzbogacił się o nowe elektroniczne organy firmy Bohm. Przestrzeń wokół kościoła została powiększona w 1992 roku poprzez zakup gruntu i częściową darowiznę właścicielki.
Na 100 – lecie , w 1992 r. kościół został odremontowany przez Franciszka Obornego. Dodano gzymsy gipsowe, nowe oświetlenie ołtarza, ogrzewanie ławek. Nowa fasada i gablota informacyjna powstały w 1999 r. W 1995 roku w kościele zainstalowano nowy mechanizm zegarowy, który sfinansowany został częściowo przez Jana Błahuta a także ze składek parafian. W 2002 r. zainstalowano nowy napęd dzwonów i zegar firmy Rduch z Połonii a w 2004 r. wymieniono okna w Kościele. W marcu 1997 r. Wykonano złocenia ramy obrazu oraz krzyża.
Pod koniec roku 1999 powołany został komitet budowy, do którego należeli: Brańczyk Jan, Czyż Adam, Gabryś Adolf, Krystyna i Józef Macura, Emil i Helena Młynek oraz Szczypka Józef. Prace rozpoczęto 22 grudnia 1999 r., kiedy to nastąpiło rozładowanie cegieł a wmurowanie kamienia węgielnego w budynek w stanie surowym nastąpiło 9 kwietnia 2000 r. Dokonał tego ks. bp Paweł Anweiler. Pierwsze spotkanie w nowych murach aczkolwiek jeszcze na klepisku miało miejsce przy okazji Dziękczynnego Święta Żniw w październiku 2000 roku.
Od grudnia 2005 r. w nowym domu parafialnym zamieszkał proboszcz pomocniczy ks. Tomasz Bujok. Od 2002 roku regularnie odbywają się tam szkółki niedzielne, spotkania młodzieży, „Godziny Biblijne” czyli spotkania nad Słowem Bożym oraz próby chórku „Pozwólcie dzieciom …”.
Przy prucheńskim kościele działa wspomniany już chórek dziecięcy pod nazwą „Pozwólcie dzieciom…”. Chórek ten prowadzony jest przez Grzegorza Wacławika i Ewę Raszka. Rozpoczął on swoją działalność we wrześniu 2001 roku. Uczęszcza do niego ok.30 dzieci w wieku od 4 do 13 lat. Chórek uświetnia wiele uroczystości zarówno kościelnych jak i świeckich. Od 2012 roku rozpoczął działalność chór młodzieżowy pod dyrekcją Ewy Kurczyk. Działa również niedzielna szkoła biblijna dla dzieci, w której zajęcia odbywają się równolegle z nabożeństwem.
Opracowała
Ewa Raszka
